Chegada e expansión do cristianismo

Galicia, cunha campía húmida e xenerosa, prodigouse na formación de grupos de ermitáns e na creación de mosteiros, tras a caída do mundo romano. Foi o territorio ideal para a vida illada e recollida dos cenobios altomedievais. Das súas primeiras construcións chegaron a nós edificios que son auténticas xoias da arquitectura española prerrománica.

A Alta Idade Media, antes do ano 1000, ten como momento culminante, en Galicia, a aparición dun soterramento da época romana cos restos do apóstolo Santiago. Este acontecemento produciuse durante o reinado de Alfonso II, no século IX. Con anterioridade, o cristianismo liberara unha dura batalla para desterrar as crenzas pagás. Dous santos promoveron o culto e a arte daqueles tempos: San Frutuoso de Braga, patriarca da igrexa visigoda galega, e San Rosendo de Celanova, promotor de construcións mozárabes, durante o século X.

Desde os grupos de eremitas, que, no século VI, vivían en covas e construían templos rupestres coma o de San Pedro de Rocas, ata a chegada dos primeiros peregrinos e a consolidación do Camiño de Santiago, no século X, Galicia conserva un rico e variado patrimonio artístico prerrománico.

Os monumentos prerrománicos mellor conservados están no sur de Galicia e no Camiño de Santiago, do que xorde a súa historia neste período.